🔹 قدم اول: شناخت واقعی از نقشه و ابزار

بیشتر تعمیرکارها نقشه می‌بینن، اما در واقع فقط دنبال آی‌سی و خازن می‌گردن. تفاوت شاگردهای من در دوره همکار از همین‌جا شروع میشه؛
ما در آموزش تعمیرات موبایل همکار نقشه رو «می‌فهمیم»، نه فقط می‌بینیم.

اولین مرحله در سیستم آموزشی من، تبدیل نقشه از یک تصویر دوبعدی به یک مدل سه‌بعدی در ذهن تعمیرکاره.
یعنی شاگرد یاد می‌گیره مسیر جریان رو تصور کنه، ارتباط لایه‌ها رو تشخیص بده و بفهمه طراحی برد چه منطقی داره.

اینجا ابزار هم فقط در حد «نام و کارکرد» معرفی نمیشه؛ بلکه هر ابزار در یک تمرین واقعی استفاده میشه.
مولتی‌متر، هیتر، منبع تغذیه، پروب اسیلو‌اسکوپ یا حتی ابزار های نقشه خوانی — همه درگیر تحلیل میشن، نه صرفاً تعمیر.

🔹 قدم دوم در آموزش تعمیرات موبایل همکار: درک عملکرد مداری

تعمیرکار زمانی رشد می‌کنه که بتونه مدار رو در ذهنش روشن کنه.
در دوره آموزش تعمیرات موبایل همکار، ما هر بخش از مدار رو به صورت سه‌بعدی تحلیل می‌کنیم؛
از مسیر ولتاژ تغذیه تا نقطه‌ای که IC مدیریت توان تصمیم می‌گیره ولتاژ رو قطع یا عبور بده.

شاگرد با تمرین روی برد واقعی که در اختیار داره، یاد می‌گیره که هر تغییر در مسیر ولتاژ چه اثر زنجیره‌ای داره.
یعنی درک می‌کنه که یک مقاومت ساده یا دیود محافظ، چطور می‌تونه کل مدار رو تحت‌تأثیر قرار بده.

در این مرحله، تمرین‌ها به‌صورت پروژه‌ای تعریف می‌شن:
مثلاً «عیب‌یابی مسیر تغذیه‌ی دوربین»، یا «بررسی جریان پایه در بخش فست‌شارژ».
هر شاگرد باید نتیجه رو تحلیل و مقایسه کنه — دقیقاً مثل کاری که در محیط واقعی تعمیرگاه انجام میده.

🔹 قدم سوم: تحلیل شماتیک و تشخیص رفتار برد

اینجا دیگه فقط نقشه‌خوانی نیست، بلکه «تحلیل شماتیک» مطرحه.
در سیستم آموزشی سه‌بعدی من، شاگرد یاد می‌گیره شماتیک رو به زبان ساده ترجمه کنه:

• بفهمه چرا طراح از این نوع ترانزیستور استفاده کرده، نه مدل دیگه
• تشخیص بده سیگنال در کجای مدار قطع میشه و چرا
• رفتار غیرعادی مدار رو با مقایسه دو برد مشابه پیدا کنه

وقتی شاگرد به این مرحله می‌رسه، دیگه به دیتاشیت فقط برای اسم پایه نگاه نمی‌کنه؛
بلکه برای تحلیل تصمیم‌های طراحی ازش استفاده می‌کنه — این یعنی «درک مهندسی مدار».

🔹 قدم چهارم: تمرین میدانی روی برد واقعی

تمام آموزش‌ها تا اینجا بدون تمرین روی برد واقعی فایده‌ای نداره.
در دوره آموزش تعمیرات موبایل همکار، هنرجوها روی بردهای واقعی تمرین می‌کنن — نه شبیه‌ساز، نه نقشه روی کاغذ.

مثلاً در پروژه‌ی «مسیر شارژ سامسونگ A12» هنرجو موظفه مرحله‌به‌مرحله با مولتی‌متر و منبع تغذیه بررسی کنه که در هر نقطه چه ولتاژی وجود داره و چرا.

این تمرین‌ها باعث میشه ذهن تعمیرکار بین نقشه و برد واقعی ارتباط مستقیم بسازه.
نتیجه؟ بعد از چند پروژه، دیگه بدون نقشه هم می‌تونه جریان مدار رو تصور کنه و سریع‌تر از قبل عیب یابی کنه.

🔹 قدم پنجم: تحلیل نهایی و ورود به بازار همکار

آخرین مرحله در دوره آموزش تعمیرات موبایل همکار، تبدیل هنرجو به «همکار حرفه‌ای» است.
یعنی کسی که فقط تعمیرکار نیست، بلکه تحلیل‌گر برده.
کسی که می‌تونه نقشه‌ها رو بخونه، رفتار مدار رو پیش‌بینی کنه، و مسیر عیب‌یابی خودش رو مستند کنه.

در این سطح، آموزش‌ها وارد پروژه‌های واقعی می‌شن — از فست‌شارژ گرفته تا خطوط دیتا و ارتباط آی‌سی‌های صدا، کدک، آمپلی فایر ها و مدار آنتن.
هنرجو خودش تحلیل می‌کنه و من صرفاً اصلاح و ذهنش رو باز تر می‌کنم.
این بخش دقیقاً جاییه که هنرجو به یک همکار واقعی تبدیل میشه.

📈 رشد واقعی یعنی تسلط، نه تکرار

خیلی‌ها تصور می‌کنن برای پیشرفت باید ابزار جدید بخرن یا برند گوشی خاصی تعمیر کنن.
اما واقعیت اینه که رشد از درک مدار شروع میشه، نه از ابزار.

در سیستم آموزش تعمیرات موبایل همکار، هنرجوها بارها و بارها روی یک مدار کار می‌کنن، ولی هر بار از زاویه جدید.
مثلاً یک‌بار برای بررسی مسیر شارژ، بار دیگر برای آنالیز رفتار ولتاژ در همان مسیر.
این همون چیزی‌ست که از شما یک تعمیرکار تحلیل‌گر می‌سازه.